بیماری های مشابه

نفرونیت بینابینی حاد (Acute Interstitial Nephritis یا AIN) به التهاب بافت بینابینی کلیه اشاره دارد که منجر به اختلال حاد در عملکرد کلیه می‌شود. ویژگی‌های بالینی این بیماری مشابه سایر موارد آسیب حاد کلیه (Acute Kidney Injury) است. اکثر موارد AIN با مصرف داروها همراه است، از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها (به‌ویژه بتا-لاکتام‌ها)، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند مسالامین (یک آمینوسالیسیلات)، دیورتیک‌ها، مهارکننده‌های H2 (به‌ویژه سایمتیدین) و آلوپورینول. همچنین، ممکن است مواردی از این بیماری به عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی و اختلالات خودایمنی مرتبط باشد.

هیدرونفروز (Hydronephrosis) به اتساع لگنچه و کالیس‌های کلیه به دلیل انسداد جریان ادرار اطلاق می‌شود. این انسداد ممکن است در هر نقطه‌ای از مسیر دستگاه ادراری رخ دهد. افزایش فشار در حالب (ureter) منجر به تغییراتی در نرخ تصفیه گلومرولی (glomerular filtration rate)، عملکرد لوله‌ای (tubular function)، و جریان خون کلیوی می‌شود. انسداد ممکن است حاد یا مزمن، و یک‌طرفه یا دوطرفه باشد.

بیماری گلومرولونفریت (Glomerulonephritis) به التهاب مویرگ‌های گلومرولی ناشی از رسوب کمپلکس‌های ایمنی (مانند نفروپاتی ایمونوگلوبولین A [IgA])، فعال‌سازی خودایمنی یا عوامل التهابی ترشح شده توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها گفته می‌شود که منجر به آسیب سلول‌های گلومرولی می‌گردد. آسیب پیشرونده به بدتر شدن عملکرد کلیوی ناشی از نفریت بینابینی (interstitial nephritis)، فیبروز و آتروفی توبولی منجر می‌شود.

مجموعه‌ای از ویژگی‌های بالینی و آزمایشگاهی بیماری کلیوی که با پروتئینوری شدید (heavy proteinuria)، رسوب ادراری بدون علامت (bland urinary sediment)، هیپوآلبومینمی (hypoalbuminemia) و ادم محیطی (peripheral edema) مشخص می‌شود. پروتئینوری شدید به صورت دفع پروتئین بیش از 3.5 گرم در 24 ساعت تعریف می‌شود و هیپوآلبومینمی به عنوان سطح آلبومین کمتر از 3 گرم در دسی‌لیتر در نظر گرفته می‌شود. بیماران اغلب دارای هیپرلیپیدمی (hyperlipidemia) و بیماری‌های ترومبوتیک (thrombotic disease) مرتبط هستند. بیمارانی که دارای جهش‌های از دست‌دهنده عملکرد در آنزیم سفینگوزین-1-فسفات لیاز (sphingosine-1-phosphate lyase) هستند، ممکن است نفروز (nephrosis) همراه با ایکتیوز (ichthyosis) و نارسایی آدرنال (adrenal insufficiency) داشته باشند.

این آسیب که به دلیل جدا شدن قطعاتی از پلاک‌های آترواسکلروتیک و آمبولیزه شدن آن‌ها به شریان‌های کلیوی ایجاد می‌شود، یکی از علل نادر آسیب کلیوی تحت حاد (subacute kidney injury) است. شایع‌ترین علت آن، رویدادهای یاتروژنیک (iatrogenic) مانند آنژیوگرافی قلبی، جراحی قلب یا استفاده از داروهای ضد انعقاد در شرایط آترواسکلروز است.